Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nadraven]

NADRAVEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en draven: ik draafde na, heb nagedraafd. Op eenen draf naloopen: het paard draafde hem na. Oneig., nastreven: bewondert, wie zoo hoogh hem na durf draven. Vond.