Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nabuigen]

NABUIGEN, onz. en bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en buigen: ik boog na, ben en heb nagebogen. Onz., achterna gebogen worden: de takken bogen na. Bedr., buigend namaken: iets nabuigen.