Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nableeken]

NABLEEKEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik bleekte na, heb

[p. 185]

nagebleekt. Bedr: het linnen nableeken, hetzelve, ter verbetering, van nieuws bleeken. Onz.: dat linnen moet nog lang nableeken. Zie bleeken.