Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nabaffen]

NABAFFEN, (nabassen, nablaffen) bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en baffen: ik bafte na, heb nagebaft. Achter den rug van iemand baffen: die hond bast menschen na. Vond. Ook even zoo baffen, als een ander voordoet.