Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Misschikken]

MISSCHIKKEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. mis en schikken: ik misschikte, heb misschikt In

[p. 113]

wanorde brengen: misschikken, al wat Godt geschikt heeft. Vond.