Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Mismikken]

MISMIKKEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. mis en mikken; ik mikte mis, heb misgemikt. In

[p. 110]

het mikken dwalen, niet wel mikken. Ook onscheidb. ik mismikte, heb mismikt. Zoo vindt men het bij Hooft: zoo mismikken 's menschen wenschen. Van hier mismikking.