Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Misluk]

MISLUK, z.n., o., des misluks of van het misluk; meerv. mislukken. Verkleinw. mislukje. Bij Hooft. Ongeluk. Van hier het onz. w. mislukken, mislukte, mislukt, kwalijk gelukken, en mislukking.