Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Misachten]

MISACHTEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. mis en achten: ik misachtte, heb misacht. Niet achten, verachten, doch in eenen eenigzins zachteren zin: gelijck zijn moei alle andre wellusten misacht. Vond. Van hier misachting.