Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Meesmuilen]

MEESMUILEN, onz. w., gelijkvl. Ik meesmuilde, heb gemeesmuild. Den muil, dat is, den mond, naar het lagchen trekken, grimlagchen. Ook met geslotene lippen

[p. 60]

eten. Van hier meesmuiler, meesmuilster. Voorheen zeide men ook miezemezen: dan miesemees ik bangh. Six. v. Chand.