Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Medewarig]

MEDEWARIG (meêwarig), bijv. n. en bijw., meêwariger, meêwarigst. Meêgaande, medelijden hebbende. Van hier meêwarigheid. Van mede en warig. Volgens Ten Kate, als tot bewaring van anderen ligt bewoge; frankth. mitwarun. Waarschijnelijker is het van mede en warig,

[p. 53]

van het oude waren, gaan, wandelen. - Derhalve, die ligt met iemand gaat, hem vergezelt.