Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[p. V]

Voorberigt.

‘Wederom vind ik mij genoodzaakt, om een kort voorberigt, ook voor dit vierde stuk van mijn woordenboek te plaatsen, dat echter, waarschijnelijk, het laatste zal zijn, uitgezonderd voor dat stuk, welk het slot dezes werks zal uitmaken.’ Dus schreef ik voor het laatst uitgegevene stuk, schoon ik toen reeds in bedenking nam, om dat geen te berigten, hetwelk ik den Lezer thands zal mededeelen. Ik meende, dit tot het laatste stuk te verschuiven; waarom ik in de boven aangehaalde woorden te kennen gaf, dat ik, waarschijnelijk, geen voorberigt meer zou schrijven, uitgezonderd voor dat stuk, welk het slot dezes werks zal uitmaken. Doch daar ik dezen en genen mijner Vrienden reeds voorlang van de zaak, welke ik bedoel, ingelicht heb, zonder hun den eed der geheimhouding aftenemen, vreesde ik, dat dezelve ligt algemeen bekend mogt worden, en men mij dan mogelijk ten kwade zou duiden, niet zelf daarvoor openlijk uitgekomen te zijn. Weet dan, Lezer! dat ik, de moeijelijkheid der door mij opgenomene taak, onder de bewerking, meer en meer bespeurende, en met grond vreezende, dat ik dezelve, of niet, of eerst na verloop van verscheidene jaren, zou kunnen voltooijen, naar eenen geschikten medearbeider omzag, die een gedeelte van het werk konde en wilde overnemen.

De kennis, welke ik, door eene vriendelijke brief-

[p. VI]

wisseling over het eerste stuk mijnes woordenboeks met den geleerden J.v. Convent gemaakt had, blijkens de aan hem, in het Voorberigt des tweeden stuks, gedane dankbetuiging, gaf mij gereede aanleiding, om dezen liefhebber en beoefenaar der letterkunde in het algemeen, en der nederduitsche in het bijzonder, eenen voorslag te dezen aanzien te doen, welke door hem niet, dan onder voorwaarde, dat ik hem mijne manier van bewerken, en de noodige hulpmiddelen daartoe zoude mededeelen, en dan nog met eene nederige huivering, aangenomen werd; blijvende echter altoos het bijvoegen van mijne, voorlang reeds gemaakte, taalkundige aanteekeningen, en het algemeene overzigt, ter bevordering van de eenparigheid van behandeling en stijl, natuurlijk mijne bijzondere taak. En het blijkt, dunkt mij, dat het ons wel gelukt is, deze eenparigheid te bewaren, dewijl niemand, zooveel wij weten, tot nog toe vermoed heeft, dat tweederlei handen aan het werk waren; hetwelk echter, reeds van letter G af, heeft plaats gehad.

Dit oordeelde ik thands te moeten berigten, zoo om den schijn van misleiding te vermijden, als om mijnen verdienstelijken Vriend te doen deelen in de vereerende goedkeuring, welke dit Woordenboek bij het lezende gedeelte onzer Natie wegdraagt.

Rotterdam

20 November

1804.