[Luuw]
LUUW, bijv. n. en bijw. luwer, luuwst. Min winderig, waar men tegen den wind gedekt is: de schaapherder leidde de kudde aan de luwe zijde van het bosch. Den warmen zomer aan een luwen haert te halen. Poot. Vliedt fluks nae 't luwe bosch. Hooft. Van hier luuwte, eene luwe plaats: in de luuwte der hooge bosschen. Poot. Fig., bedekking: wij missen de luwt' van uwe zijde. Hooft. Voords luwen, onz. w., luuw worden, minder winderig zijn: het begint te luwen. Oneig.: dat luuwt wat, de zwarigheid vermindert. Zie lij.
Auteursrechtvrij