Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Luns]

LUNS, (bij Kil. lundse, lundsch, lonse; men gebruikt ook lens) z.n., vr., der, of van de luns; meerv. lun-

[p. 790]

zen. Eene spie, door het eind van de as gestoken, op dat het rad niet uitwijke.