[Luchtig]
LUCHTIG, bijv. n. en bijw., luchtiger, luchtigst. Waar de lucht eenen vrijen doortogt heeft: een luchtig vertrek. Open: een luchtige zolder. Helder: eene luchtige wolcke. Bybelv. Niet digt: het koren gaat luchtig op. Ligt om te verteren: luchtige kost. Dun: hij gaat luchtig gekleed. Luchthartig: hij is luchtig van aard. Verkleinw., luch tigjes. Van hier luchtigheid. Zie ig
Auteursrechtvrij