Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Lor]

LOR, z.n., vr., der, of van de lor; meerv. lorren. Oude lap, vod, leur, zeur, beuzeling: met hun goedt, lijf, en leeven, min nocht meer dan met lorren, speelende. Hooft. Dat zijn maar lorren van boeken. Zij is eene regte lor, eene vuile morspot. Zamenstell.: lorrevrouw,

[p. 777]

lorrewerk, voddewerk. Misschien het hoogd. lör. Zie lording.