Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Lomp]

LOMP, bijv. n. en bijw., lomper, lompst. Plomp, niet net van gedaante en leest: een lomp stuk. In eenige oor-

[p. 767]

den van ons Vaderland heeft het den zin van groot: een lomp paard, dat is een groot paard, dat zelfs fraai van leest kan zijn. Onbeschoft: van dien lompen karel verwacht men zulks. Slecht, moeijelijk: een lomp geval. In de dagelijksche taal, gebruikt men het, om eene verachtelijke gesteldheid aanteduiden: hij is een lompe hond, enz. Van hier lomperd, lompheid, lompigheid, lompelijk: op de krachten zijns lichaams lompelijk fors. Hooft. Het behoort tot den wortel van klomp.