[Loeijen]
LOEIJEN, onz. w., gelijkvl. Ik loeide, heb geloeid. Dit woord drukt het naturelijke geluid van ossen en koeijen uit: loeyt de osse bij sijn voeder? Bybelv. Oneig., wordt het ook van andere onderwerpen gezegd: hij boet al brullende van pijn, voor 't loeijen van mijn driften. M.L. Tydw. Terwijl de gront noch loeit. Moon.
Loeijen, neders. leuen, eng. to low, angels. hlewan. Zie leeuw.
Auteursrechtvrij