[Lispen]
LISPEN, onz. w., gelijkvl. Ik lispte, heb gelispt. Dit werkw. drukt uit een ongemak onder het spreken, veroorzaakt door eene te lange en dikke tong, die, daarom, te dikwerf aan de tanden stoot, en eene valsche en zwakke s uitbrengt: hij lispt met de tong. Van hier lisper, lisping, lispster. Zamenst.: lisptong. Een woord, van den klank gevormd, hoogd. lispen, lispeln, zw. lispa, deen. lespe, angels. wlisp, neders. wispeln, eng. to lisp. Bij Aristoph. vindt men reeds λισπη γλωσση, eene lispende tong.
Auteursrechtvrij