LEVER, z.n., vr., der, of vnn de lever; meerv. levers. Een bekend vast deel in dierelijke ligchamen, om de gal van het bloed aftescheiden: dan zwilt mijne blakende lever van overloopende galle. Vond. 'k Heb mijn' lever uitgespogen over 't jammer van dien staet. De Deck. Recht onder de lever. K. v. Mander. Hij heeft eene heete lever, hij houdt veel van den drank. Long en lever verteren, alles verteren. De lever schudden, hartelijk lagchen. Hij lachte dat zijne lever schudde. Van
[pagina 727]
[p. 727]
de lever eten, schuld hebben; bij Halma. Zoo digt als lever. Van hier leverachtig, leverig. Verkleinw. levertje. Zamenstell.: leverbeuling, leverkleur, leverkruid, leverloop, leverpuist, levervloed, leverworst, leverzucht, leverzuchtig.
Auteursrechtvrij