Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Lamfer]

LAMFER, (lamper, lampers) z.n., o., des lamfers, of van het lamfer; meerv. lamfers Doorschijnend dundoek, sloers: door een kerspendoek of lampers. De Brune. Het is nu gebruikelijk voor eenen rouwfluijer alleen: wiens lamper is slechts etter en vuijl bloed. Vond. Ven-

[p. 676]

dels, met zwart lampers betrokken. Hooft. Als zij (de weduw) noch met lampers omhangen is. De Brune. De gewone uitspraak is tegenwoordig lamfer. Halma is voor het manl. geslacht. In Groningen zegt men de lamfer. Zamenstell.: lamferverhurer, (verhuurder) lamferwerker. Om de doorschijnendheid dezer stof, is het denkelijk, dat het tot lamp, als wortelwoord, behoore: λαμπρος is, bij de Gr., doorschijnend, helder, licht.