Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kwint]

KWINT, z.n., vr., der, of van de kwint; meerv. kwinten. Eene loosheid, streek: aardige kwinten. Kuur, gril: zijne kwinten zijn onverdraaglijk. Voor kwinkt; van kwinken. Fr. quinte, neders. quinte. Van hier kwintig.