Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kwaker]

KWAKER, z.n., m., des kwakers, of van den kwaker; meerv. kwakers. Iemand die tot de gezindte der kwa-

[p. 647]

kers behoort. Dezelve werd, in Engeland, door Joh. Fox gesticht. Hare leden beroemden zich over goddelijke ingevingen, onderwijlen zij in sterke zenuwtrekkingen en allerlei onnaturelijke bewegingen van het ligchaam vervielen. In het eng. quaker, van to quake, trillen, bewegen, beven. Om die rede noemen de Engelschen hen ook tremblers, trillers, bevers. Voords nemen wij kwaker, in het algemeen, voor geestdrijver, en kwakerij voor geestdrijverij.