Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kuitjebuiten]

KUITJEBUITEN, onz. w., gelijkvl. Ik kuitjebuitte, heb gekuitjebuit. In sommige oorden van Nederland, voor ruilebuiten. In het neders. kütjebüten, op eene woekerachtige wijs ruilen.