Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kuit]

KUIT, z n., vr., der, of van de kuit; het meerv. kuiten is niet veel in gebruik. Zaad van de moedervisschen: kuit schieten. Ik zal er haring noch kuit van hebben, ik krijg er niets van. Daar wil ik haring of kuit van hebben, daarvan wil ik het een of ander vernemen, on-

[p. 638]

dervinden, genieten. Eene kuiter, een wijfje van visschen, dat kuit schiet. Zamenstell.: hardkuit, in de dagelijksche taal, het wijfje van eenen haring, weekkuit het mannetje. Kuitbaars, kuitbot, kuitvisch, enz.