Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kuin]

KUIN, bijw., dat geheel verouderd is. Als men de voorbeelden van Hooft en Vondel, die hetzelve gebruiken, naleest, schijnt het de beteekenis van bloot, naakt, voor het oog zigtbaar, gansch alleen, te hebben: uw lasterstukken staan nu kuin in top gesteigert. Vond. Als Glimes 't volk van den Zeeuwschen Admiraal zoo kuin op het boevenet zagh staan. Hooft. En (het geestige gedrocht) zit zoo kuin; men zoud' het van den roemer knip-

[p. 636]

pen, zegt Hooft van eenen vlinder, door diamant op een drinkglas gesneden. (Zij) laaten den vijandt om hoogh koomen. Daar stond hij toen kuin, en verwondert van de nieuwe werken enz. Hooft.

Sen hoedt.... die sat hem vrij wat kuijn,
Wat scheefjes en wat schuijn. Breder.

Als men het tot koen brengt, schijnt het een denkbeeld te zijn, dat als een gevolg van koenheid kan beschouwd worden.