Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Krib]

KRIB, z.n., vr., der, of van de krib; meerv. kribben. Eene tegenstreefster, een boos wijf: heb met die krib niet te doen. Hooft zegt: de koorts is een hartnekkige

[p. 606]

krib. En van de Fortuin zegt Rodenburgh: al wil de kribbe langer in 't luck niet vertoeven. En elders: dus wat de kribbe doet, 't is vruchtloos tijt verloren. Van hier kribbig, gemelijk, tegenstrevend, vuilaardig, kribbigheid. Zamenstell.: kribbekat, een vuilaardig meisje.