Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kreeuwen]

KREEUWEN, onz. w., gelijkvl. Ik kreeuwde, heb gekreeuwd. Schreeuwen. Ook wordt het, in de dagelijksche verkeering, voor kibbelen, twisten, onder de kinderen, genomen: die kinderen zitten altoos te kreeuwen.