Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kraauw]

KRAAUW, z.n., vr., der, of van de kraauw; meerv. kraauwen. Krab, klaauw: de kat gaf hem eene kraauw. Iemand eene lustige kraauw geven, hem sterk doornemen.