[Koriander]
KORIANDER, z.n., m., des korianders, of van den koriander; zonder meerv. Welriekend zaad eener plant, in Noordholland veel geteeld wordende. Het man nu was als corianderzaet. Bijbelv. Lat. coriandrum. De naam is van griekschen oorsprong. Hesychius zegt: ϰοριον is το ϰοριανδρον, of liever ϰοριαμβλον. De oude Grieken, zegt Galenus, noemden het ϰοριαννον. Men leidt het af, zegt Gorrhaeus, van ϰορις, eene weegluis, omdat de bladen dezer plant naar zulk ongedierte zouden ruiken. De Duitscher noemt het daarom wanzendille, dat is weegluisdille.
Auteursrechtvrij