Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Koncilie]

KONCILIE, z.n., o., des koncilies, of van het koncilie; meerv. koncilien. Een woord, waardoor men de oude kerkelijke vergaderingen der Kristenleeraren ver-

[p. 566]

staat: 't Koncilie van Trenten. Hooft. Van het lat. concilium.