Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[p. 553]

[Koeteren]

KOETEREN, onz. w., gelijkvl. Ik koeterde, heb gekoeterd. Kromtongen, gebrekkig praten als de kinderen. Van hier koeteraar. Zamenstell.: koeterwalen, gebroken nederduitsch spreken, van eenen waal, of franschman. Van hier koeterwaal.