[Koekeloeren]
KOEKELOEREN, onz. w., gelijkvl. Ik koekeloerde, heb gekoekeloerd. Een eenzaam leven leiden, te huis blijven, en, voords, werkeloos zijn: een man, die 't huys, met een warmen tabbert, aen den heijrt zit en koeckeloert. Brune. Kil. verklaart kokerol, kokeloer, door eene slak in haar huisje; en, van hier, eenen mensch, die als een slakkenleven leidt. Eene zoodanige slak heet, in het sp., caracol. Zie verder kokkelen.
Auteursrechtvrij