Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Knoopen]

KNOOPEN, bedr. w., gelijkvl. Ik knoopte, heb geknoopt. Toeknoopen. Fig., vastmaken: waaraan hij de blikzems van zijn ban knoopte. Bogaert. Weetende, dat hij aan bittere woorden felle werken knoopte. Hooft. Van hier knooping.