Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Knitteren]

KNITTEREN, (knetteren) onz. w., gelijkvl. Ik knitterde, heb geknitterd. Dit woord drukt het fijne, krakende geluid uit, door, uit het vuur springende, vonken veroorzaakt. Hoogd. knistern, neders. gnistern. Gemeenelijk bezigt men het, voor drukken, blussen,

[p. 544]

beschadigen, van vruchten: gij hebt de pruimen in uwen zak geknetterd. Hetzelfde als kwetteren.