Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Klommer]

KLOMMER, z.n., m., des klommers, of van den klommer; meerv. klommers. Leugen, uitvlugt. Misschien, met het lat. clam, heimelijk, het gr. ϰλεμμα, eene heimelijke daad, uit eene bron.