KLETSEN, (klessen) onz. en bedr. w., gelijkvl. Ik kletste, heb gekletst. Onz., eenen kletsenden klank veroorzaken: met eene zweep kletsen. De gooten kletsen op 't gesteent. S. v. Ch. D'olifanten sloegen, onder 't kletzen der ooren, een afschrikkelijk geluit. Bógaert. Bedr., werpen, smijten: eenen steen in de glazen kletsen.
Auteursrechtvrij