Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kers]

KERS, (kors) z.n., vr., der, of van de kers; zonder meerv. Zeker kruid. Zamenstell.: bitterkers, hofkers, tuinkers, waterkers. Door letterverplaatsing, het fr.

[p. 478]

cresson, het hoogd. kresse. Adelung leidt het, wegens den scherpen smaak, van het opperd. räsz, scherp op de tong, af. In het angels. is, daarom, cressae mostaard.