Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L (1802-1803)

Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

(1802-1803)–P. Weiland– rechtenstatus


[Kanten] KANTEN, bedr. w., gelijkvl. Ik kantte, heb gekant. Eenen kant aan iets maken: eenen steen kanten. Oneig.,
[pagina 444]
zich kanten, met tegen: ik kant mij daartegen, ik verzet mij tegen die zaak. Het voorddur. w. kantelen is eenen anderen kant boven brengen: eenen balk kantelen; anders kenteren.