Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kaluw]

KALUW, bijv. n. en bijw., kaluwer, kaluwst. Kaal. Verouderd woord. Van hier kaluwaard, die een kaal

[p. 434]

hoofd heeft: een kaluwaert moet hem wachten van tuckebollen. De Brune. Zie kaal.