Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kadraai]

KADRAAI, z.n., vr., der, of van de kadraai; meerv.

[p. 428]

kadraaijen. Een zoetelaars vaartuig, waarmede men bij de schepen, die op de reede liggen, waren uitvent. Van hier het werkw. kadraaijen, en het naamw. kadraaijer. Misschien uit kade, kaai en draaijen.