Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Jonk]

JONK, z.n., o., des jonks, of van het jonk; meerv. jon-

[p. 414]

ken. Een indiaansch vaartuig. Scheepstimmerwerven, waarop allerhande vaartuigen, als jonken, enz. gemaakt werden. Bogaert. Met rijk gelade jonken. Vond. Fr. jonque.