Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Inwortelen]

INWORTELEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. in en wortelen: ik wortelde in, ben ingeworteld. Wortelen in de aarde schieten: die boom wortelt diep in.

[p. 408]

Men gebruikt het meest figuurl., in eenen kwaden zin; het beeld ontleend zijnde van zulk onkruid, dat diepe wortelen schiet: eene ingewortelde ziekte - gewoonte. Een ingeworteld kwaad. Met de ingewortelde afgoderije. Bogaert. Van hier inworteling.