Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Insnakken]

INSNAKKEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. in en snakken: ik snakte in, heb ingesnakt. Met gretigheid inslikken. Honden die 't bloed gestolckt insnacken. Vond. Ook hebt gijme ingesnakt met onverzaeden brandt. Hooft.