Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Inschokken]

INSCHOKKEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. in en schokken: ik schokte in, heb ingeschokt. Inschrokken: ik zou het ingewant en het been en vleesch

[p. 391]

inschokken. Vond. Daar is onderscheidt tusschen kaauwen, er kaauwen, en inschokken. Hooft.