Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Inrennen]

INRENNEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. in en rennen: ik rende in, heb en ben ingerend. Bedr., door rennen inhalen: zommighe ruiters faalden eenighe burghers in te rennen. Hooft. Onz.

[p. 388]

met zijn; rennend inkomen: hij is de stad ingerend. Dewelke, met opstuijvende felligheit, daarop inrennen. Hooft.