Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Inpeperen]

INPEPEREN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. in en peperen: ik peperde in, heb ingepeperd. Eigenlijk in peper leggen, met peper instrooijen. Men gebruikt het, in de dagelijksche taal, voor iemand iets,

[p. 386]

ten dierste, betaald zetten: ik zal hem dat wel dubbel inpeperen.