Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Inklimmen]

INKLIMMEN, onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. in en klimmen: ik klom in, ben ingeklommen.

[p. 376]

Door opklimmen inkomen: en 't volck sal der inklimmen. Bijbelv.