Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Ingulpen]

INGULPEN, (ingolpen) bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. in en gulpen: ik gulpte in, heb ingegulpt. Met groote teugen indrinken; onder 't ingulpen van eenen berkemeier met wijn. Bogaert. Hij golpt zoo veel koudt waaters in. Hooft.