Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Ineten]

INETEN, bedr. en onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb.

[p. 366]

voorz. in en eten: ik at in, heb ingegeten. Verteren, slijten: roest eet het ijzer in. Onz., met hebben: de kanker eet in. Geldzucht is een inetend kwaad. Van hier: ineting.