Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Indruk]

INDRUK, z.n., m., des indruks, of van den indruk; meerv. indrukken. Aandrang, geweld: om 's vijands indruk te stuiten. Hooft. Voords wordt het meest figuurlijk gebruikt, voor de werking eener zaak op het

[p. 365]

menschlijke gemoed: die onverwachtte dood maakte sterken indruk op hem. - Hij leeft onder indrukken, zegt men van iemand, die gevoelig omtrent zijne eeuwige belangen is. Iemand eenen kwaden indruk geven van eene zaak, eene verkeerde bevatting in deszelfs verstand veroorzaken.